Günaydin...

Günaydin... Bu sana bir sabah mesajim olsun, öyle oku ve algila. Gidislere alisik bir yüregim var, mutlulugum, hüznüm ve umutlarim gibi... Terk edilmisligin en âlâsini yasamis bir yüregi gitmekle terbiye etmeye kalktin her seferinde. Güzel hayallerimizin gölgesiydi yasadigimiz her tatli atisma. En azindan ben öyle görmüstüm. Birçok kez gitmistin. Her gidisinde de ayri bir kirmistim. Bu gidisinde biraz daha farkli kirdin. Gurura laf söylenmemeliydi diye düsünüyorum. Herkesin kendine göre bir gururu vardir. Senin de oldugu gibi...  Aslinda dediginin aksine biraz degil fazlaca gururluyum. Bu gurur yüzünden de kaybettiklerim oldu. Çok israrci degilim aslinda. Sadece deger veriyorum. Deger verdigim için de gitmesin diye ugrasiyorum. Senin için bir sey ifade etmese bile benim için çok sey ifade ediyor, verilen sözler ve yapilan seyler.  Mutlu olamayacagim diyorsun, bunu neye göre söyledigini açikçasi çok merak ediyorum. Mutlu olabilmenin ilk sarti birlikte olmaktir, yan yana olmaktir. Uzaktan kimse kimseyi mutlu edemez, mutlu oluyorum diyen içinde bulundugu çikmaz yüzünden kendini avutuyordur. Bir nevi güçlü oldugunu hissetmek için öyle yapiyordur.  Gelelim ikimize, ben de söz verdim sen de söz verdin. Ben de bir kere seni etkiledim sen de... Birak baslayan sey devam etsin, bitmesine herhangi elle tutulur bir sebep yok.  Gitmeye meyilli olan düsünceni keske biraz da kalmaya odaklayip mutlu etsek birbirimizi, olmaz mi?
Orjinal Köşe Yazısına Git