Sevgililer günü...
Sevenlerin de sevilenlerin de en çok önem verdigi bir gündeyiz. Unutulmuslugun dahi unutuldugu bu günde yine unutulanlar arasinda yarali yüregimizle özledigimiz sevdigimize hasret mektuplari yaziyoruz.
Kim bilir belki de bir mektup niyetinedir bu;
'Özledigim, yüregimin sevda türküsü, ömrümün en aci kavgasi... Bekledigimiz güzel günlerin hayalindeki sevgili...
Yine yoksun, hiçbir zaman olmayacakmis gibi de hasretim sana, sesine ve gözlerin...
Kim bilir kaç badire atlattik, kaç yikilmislik ve kirilmislik yasadik da yer etti sevgin yüregime.
Umudun dahi tükendigi zamanda sesine hasret kalisimi hatirladikça umut etmeyi bir kurtulus olarak koydum önüme. Sen yoksan hep eksigim, hep kirginim ve hep burugum... Mutluluk sarmalindaki umutsuzluk girdabina düsmüs yolunu kaybetmis bir yolcu gibiyim, gerçtigim her durakta senden uzaklasma hissi sariyor kalbimi.
Sevgililer günüymüs sevgili, senin günün...
En sevdigin çiçeklerin her kösebasini sardigi bu sehirde sen yoksun, yoksan ben hep eksigim ve hep mutsuzum... Bir yerde görmüstüm, suna benzer bir sey diyordu; 'Onun gözlerinde fark etmistim, ondan baska kimseyi öyle sevemeyecegimi...' Evet, ben de senin gözlerinde gördüm, usulca seyrettigim gülüsünde, kirgin kalbinde gördüm, senden baskasini sen kadar sevemeyecegimi...
Nefrete dönüsmüs bir sevginin son sözleriydi, gittigin gün dile getirdigin sitemlerin.
Yoksun, ve sanirim da olmayacaksin. Varsin olmasin, mutluluklar dilerim.
Sevgililer gününü tebrik ederim...
